Wieża Bramy Mazurskiej zwana Wieżą Bocianią, należy do brodnickiego oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK).
Brama Chełmińska zwana Kamienną wzniesiona w latach 1310 – 30 i nadbudowana ok. 1370 r., odnowiona w 1898 r. z częściową rekonstrukcją szczytów. Stanowiła element średniowiecznych obwarowań miejskich. W XIX w. używana jako więzienie a w latach 70. Wraz z przylegającą kamieniczką adaptowaną na siedzibę muzeum. Założona na planie kwadratu, dwukondygnacyjna ze szczytami schodkowymi i sterczynami oraz półkoliście zamkniętymi tynkowanymi blendami okiennymi. Od północy zachował się fragment szyi bramnej. W wejściu zrekonstruowana współcześnie drewniana brona (krata). Obecnie w Bramie Chełmińskiej mieści się galeria zaś w przyległej kamieniczce przy Małym Rynku 4 sale wystaw czasowych oraz gabinetu Działu Archeologii.
Spichlerz - budowa renesansowa z około 1604 r., przebudowany na przełomie XIX i XX w. Pierwotnie dwu, obecnie czterokondygnacyjny ze zrekonstruowanym współcześnie szczytem renesansowym współcześnie szczytem renesansowym. W ścianie szczytowej portal zamknięty trójkątnym łukiem odcinkowym. Wewnątrz oryginalne belkowania drewniane. W spichlerzu mają miejsce biura administracji i dyrekcji muzeum oraz magazyny zbiorów a także wystawa stała życie codzienne mezolitycznych myśliwych z Mszana sprzed 10 000 lat.
Zamek pokrzyżacki - Wzniesiony przez Zakon Krzyżacki w latach 1285-1339 na planie zbliżonym do kwadratu o boku 45m, z budynkami wokół dziedzińca i wysoką wieżą (62m). Zbudowany by strzec strategicznego brodu przez Drwęcę, miasta zwanego kluczem i bramą do Prus. Od 1331 r. zamek był siedzibą komturii. Zdobyty w 1462 r. przez wojska Związku Pruskiego, od 1481 r. siedziba starostów polskich. Zniszczony podczas pożaru w 1550 r. - popadł w ruinę w trakcie wojen polsko-szwedzkich. Rozebrany po 1785 r. z wyjątkiem odrestaurowanej w 1842 r. wieży, która obecnie jest najwyższym obiektem gotyckim na wschód od Wisły i jednym z ciekawszych punktów widokowych. W latach 70-tych XX wieku odrestaurowano część piwnic, w których mieszczą się sale wystawowe Muzeum w Brodnicy.
Pałac Anny Wazówny - wzniesiony w latach 1550-1584 przez starostę Rafała Działyńskiego, za rządów Anny Wazówny (1604-1625) przebudowany w stylu renesansowym na jej rezydencję. Od 1605 r. do I rozbioru Polski był siedzibą starostów brodnickich. Spalony w roku 1945, odbudowany w latach 1969-1970.
Park Chopina - park miejski początkami sięga czasów Anny Wazówny, która mieszkając w Brodnicy w latach 1605 – 1625, założyła przy swojej rezydencji duży ogród. W okresie międzywojennym dawny pałacowy ogród zmieniony został na park miejski. 20 grudnia 1956 roku parkowi nadano imię Chopina. Ustawiono w nim popiersie kompozytora – obecnie widoczne w środkowej części parku. Obejmował pierwotnie ok. 2 ha powierzchni. Obecnie występują tu różne gatunki krzewów i drzew a wśród nich okazy pomnikowe 200-letnie: platan, klon i kasztanowiec oraz 300-letnia lipa. Naprzeciw parku, dąb „Kopernik” liczący sobie ok. 500 lat. W południowym zakątku parku przy ul. Kamionka umieszczono tablice pamiątkowe z herbami miast partnerskich, z którymi Brodnica podpisała umowy o współpracy partnerskiej: Strasburg (Niemcy), Kiejdany (Litwa), Brørup (Dania).
KOŚCIÓŁ FARNY /Kościół pw. św. Katarzyny/ - budowę kościoła rozpoczęto w 1285 r. Budowany jako bazylika, prezbiterium ukończono ok. 1320 r., korpus i zasklepienie pobudowano w latach 1340-1370. Wieża, jedna z dwóch zaplanowanych, wzniesiona została w 1370 r. nadbudowana ok. 1485r. W latach 1554-1598 kościół był w rękach luteranów. Fara ma 56 m długości i 27m szerokości. Trójnawowa o układzie halowym. W nawie głównej i prezbiterium występują sklepienia gwiaździste z rzeźbionymi zwornikami, w nawach bocznych sklepienia krzyżowe. Najważniejsze zabytki fary: zespół rzeźb 12 apostołów z drugiej poł. XIV w., Grupa Ukrzyżowania z XVI w., kamienna chrzcielnica z XVII w.
Warto zobaczyć WYSTAWY STAŁE
w Brodnickim Muzeum
Rzeźby i detale architektoniczne z Kaplicy Zamkowej w Brodnicy - wystawa prezentuje odkryte w czasie prac konserwatorskich relikty wyposażenia rzeźbiarskiego zamkowego oratorium - jednego z najwspanialszych i największych na terenie konwentualnych zamków w Prusach. Choć ilość eksponowanych fragmentów rzeźb i innych detali jest niewielka, to wartość artystyczna i naukowa tego zbioru jest nie do przecenienia, pozwala bowiem na uchwycenie związków pomiędzy poszczególnymi dziełami i warsztatami twórców na terenie Prus.
Warto podkreslić również, że o randze tego zespołu świadzy porównywanie go z wyposażeniem kościoła zamkowego w Malborku i eksponowaniem niektórych zabytków na wielkiej wystawie 800 lat Zakonu Krzyżackiego prezentowanej w Norymberdze.
Region Brodnicki w Średniowieczu - ekspozycja powstała na podstawie badań wykopaliskowych prowadzonych przez Instytut Archeologii i Etnologii UMK w Toruniu, Muzeum w Grudziądzu oraz przede wszystkim przez Muzeum w Brodnicy. Prezentowane na wystawie zbiory zostały uzupełnione ikonografią dotyczącą różnorodnych zajęć społeczności doby średniowiecza.
Na wystawie obejrzeć można zabytki związane z różnymi dawnymi rzemiosłami /garncarstwem, myślistwem, rybołówstwem, snycerstwem, kolarstwem, obróbką poroża i ko0ści, uprawą roli, produkcją żywności, broni i budownictwem/. Zabytki pochodzą z wykopalisk z grodzisk i osad wczesnośredniowiecznych ze Żmijewka, Szczuki, Osieka Rypińskiego, Lembarga, Grążaw a także późnośredniowiecznych grodów rycerskich ze Słoszew, Bachorka i Radoszek. Ze Słoszew pochodzi najbogatszy w Europie zbiór grotów bełtów / strzał do kuszy/. Na ekspozycji prezentowane są poglądowe makiety grodzisk w Żmijewku oraz w bachorku a także makiety grodzisk w Żmijewku oraz w Bachorku a także makieta średniowiecznej Brodnicy. Do wyjątkowych znalezisk należą trzy średniowieczne miecze: z Brodnicy (XI w.), Golubia (XIV) oraz Jabłonowa Pomorskiego(XV/XVIw.)
Życie codzienne mezolitycznych myśliwych z Mszana sprzed 10 000 lat - na wystawie prezentujemy, poznane dzięki kilkunastu sezonom wykopaliskowych badań archeologicznych, wybrane fragmenty życia codziennego pierwszych mieszkańców regionu brodnickiego. Przybyli oni w nasze okolice wraz z pierwszymi lasami, które opanowały tereny tundry pozostawione przez ostatnie zlodowacenie. Żyli w niewielkich 3-5 osobowych grupach prostych rodzinach – które utrzymywały się z eksplozji środowiska leśnego i wodnego. Każda grupa posiadała własny rewir łowiecki o powierzchni kilkuset kilometrów kwadratowych. Ludzie ci, żyjący w początkach środowiskowej epoki kamienia /mezolit/, stworzyli niepowtarzalną, wyspecjalizowaną kulturę, opartą na myślistwie, rybołówstwie i zbieractwie. Mimo pozornego ubóstwa kultury materialnej potrafili doskonale radzić sobie w środowisku przyrodniczym, a ich kultura duchowa i społeczna w miarę postępu badań okazuje się coraz bardziej oryginalna i bogata.
Na ekspozycji zrekonstruowano w skali 1:1 obozowisko mezolitycznych myśliwych. Do budowy użyto wyłącznie naturalnych surowców dostępnych ówczesnym ludziom. Efekt rekonstrukcji pogłębia wkomponowana w ekspozycję diorama na której przedstawiono otaczający obozowisko krajobraz i odtworzone wybrane elementy życia duchowego ludzi mezolitu.
Głównym celem wystawy było zapewnienie rzeczywistego kontaktu zwiedzającego z zabytkami i ukazanie życia codziennego ludzi sprzed 10 000 lat. Ekspozycja zbudowana jest wyłącznie z kopii i pełnych rekonstrukcji zabytków. Podczas zwiedzania można ich dotknąć i wykonywać nimi prace do których były pierwotnie przeznaczone, Łącząc informacje teoretyczne z wiedzą praktyczną.
